pek sabahladığımı bilmem, hatta hatırlarımda..
ilkinde ingiltere deydim, bir istnbul masalını tekrar izlemek adına güneşin doğuşuna, havanın aydınlanmasına şahit olmuştum.. sanki biranda sabah oluvermişti..
ikincisi ise, bir cumartesi gecesi abimle film izlerkendi..yine bir anda aydınlanıvermişti hava..
ve.. şimdi ise, belki içtiğim kahveye, belki gözlerimdeki morluklara inat, belki yine beni mutlu eden, yani yine yine yeniden bir istnbul masalına sürüklenmem.. ve yine kafamdaki o eşşiz soruya, acaba gerçek hayatta Mehmt Aslntuğ'un canlandırdğı selm arhn karakterinden var mıydı, şu ucunu bucağını göremediğimiz kavanoz dipli dünyada..:/  diyeceğim o ki, ilk kez bir kış sabahının inatla aydınlanmamasına şahit olmakta varmış..
olurya bir gün gelir ya
olur ya kader bu ya olur ya…
sevgilerle sevgiler sevgili Kırac a ;)

işsizlik..

insana her zaman uzak gelir bazı kelimeler, günün birinde taki karşına çıkana kadar..

ne kadar da soğukmuşssun sen öyle, gitsene başımdan sıkılmadın mı benden?

şahsen ben çok sıkıldım senden..:/

karadayi..

ne kadar da degisik bir dizi.. icinde kucuk kucuk hikayelerle buyuk insanlarin hikayelerini birbirine bi sekilde baglayan guzel bir dizi.. bazen kucuk hatalar yapilabliyor, goz ardi edilebilir fakat karakterlerde oynama olunca hafiften bi izlemesemmiler basliyor..

tabi o kadar zamandan sonra bir dizi hakkinda yazi yazmam da traji komedi oldu..;)

ama isvecli arkadasimin deyimiyle; ..better than nothing..;) diyerekden noktami koyuyorum..