'sen geldin bahar geldi, bundan sonra kalbim senin için çarpacak'..
ne güzel sözler yazıyorlar..
artık nasıl duygular yaşıyorlarsa, yasatıyorlarsa ya da hayal ediliyorsa.. ben ve benim gibi dile getirip yazmayı beceremeyenler de hazıra konarak bir süreliğine sahipleniyorlar.
en son üç sene öncesinde 'bahar geldiğinde mi ben böyle olurum, yoksa böyle olduğum için mi gelir bahar,..' şarkısınn sözlerine bu derece sahiptim..
hayat işte, hissedilenler bazen anlamlı kılıyor bazı duyguları, bazen de bir hiç sayarak 'seni çöpe atacağım posete yazık 'diyerek son bulduruyor bazı hisleri.. ;)

iş hayatı..

iki gündür tam iş çıkısı olumsuz şeyler duymak.. 

ne kadar da lanet birseymiş çalışma hayatının acı yönlrini görmek, insanalrın işten çıkarılmasına karar verilip, bir gün bitimi pat diye yüzlerine söylenmesi..bu kadar mı acımasız iş hayatı!!

ya ben çok toy'um bu konuda ya da ..

iki gündür içimdeki ben, dışımdaki ben'e sığmıyor..daraldığım zamanlarda yaptığım en güzel sey olan; yürümek bile işe yaramadı…    ..o son vedalar, son bakışlar..en acısıda; o sessiz amcanın, masasının karşısına oturup gözünü kırpmadan masasasına bakısını hıc unutmayacagım sanırım..

evvet gelelim bugünün bombasına..

bir babanın padişah dahi olsa çocuğunu acımasızca öldürmesine..
bugün bir arkadaşım mesaj da bana 'ego güçlendikçe duygu kalmaz.' demişti.. gerçektende çok doğru
bir ters orantı olmuş.  hemen bugünün bombası olan muhtesem yuzyıl dan bır örnek verelim. güya
hürrem, süleman a deliler gibi aşık..  asık hurrem ın egosuda tavan yapmak havalarında.. o kadar egosu tavan yapmışki, kurguladığı pis oyunlarla bir evladı öz babasına  öldürmekte..peki bu babanın
sonraki ruh halini, hurrem in egosu düşünebilir mi!! hayır, düşünemez. İlla iş işten gecmiş olacakki
egosu izin versin dusunmeye.  yazık çok yazık ego sorunu yasayan insanlara..

buün uzun bir gece oldu..
bugün kötü bir gece oldu aynı zamanda da..
bugün neredeyse en yakınlarımdan birini gözlerimin önünde tek başıma kaybedecektim..
yine yine yeniden; Allah ım sana şükürler olsun…
ölüm ile çizginin arasında yine küçüçük bir an olduğunu, sadece saniyelerin bile bir canı almaya kudretli olduğunu tek başıma görmüş oldum..
sonra kötüymüş yalnız olmak dedim, içimden..