dün ege yi görmeye gidiyordum, yolun üzerinde bir pastane gördüm, birseyler atıştırmak için durdum, pastanenin önünde kocaman park alanı var, ve iki tane çocuk bana el kol hareketleriyle gel abla gel diyordu...  çocukların suratına baktım, camı açtım sonra da, -siz bana yardım mı ettiniz şimdi? diye sordum.. -tabi abla yardımcı olmaya çalıştık dedi..sonra para istediler.. hiç huyum olmamasına rağmen, sırf gönülleri olsun diye  1er tl verdim fakat memnun olmadılar.. pastaneye girerken de abla açız dediler, sonra daha bi pişman oldum, hem para aldılar hem de yemek istediler..
neyse girdim içeri 3 pogaca aldım, biri bana ikisi onlara.. tam çıktım verecekken bir başkasından para istediklerini gördüm, o sırada elimde pogacalarla göz göze geldik, çocuklardan biri; -aa abi senin vermene gerek kalmadı abla bize almış dediler ve bana doğru geldiler..  ...
o sırada gereksiz yere kafamda kurguladığım o an da yaşadığım pişmanlıklara pişman oldum:/
sanki her zaman herkes kandıracak, yalan söyleyecek gibi düşünmelerime üzüldüm..
içimdeki insanlığın eksilmemesi ve de böyle güzel çocukların geleceğe ışık tutması diledim..
bu saat olmuş hala yüzümü gülümsetiyorlar,
hay siz yasayın emi, yaşarken de bozulmayın emi..