konuşamamak..

vedalaşamamak..

bir türlü hoşçakal diyememek içimde tutup büyüttüğüm uzaklardaki sese..

ne kadarda zormuş bir ilişki yaşamak.. ya da yanlış zamanda yaşamaya çalışmak..

bugüne kadar hep platonik yaşamıştım, ne kadarda basitti, görünce kalbinin hızlı hızlı atması, naber diyişine hoşçakal la cevap vermek...:) uzaktan bakışmak..

..ilk kez kendimi garip bir şekilde bir inat uğruna değişik ilişkinin içerisinde buldum derken, karşıma başkasının çıkması.. bir şekilde yakınlaşmamız..

ilk kez platonik değildi, sadece mesajlaşmak, bakışmanın dışında zaman geçirmek..aklına gelebilecek her şeyden zevk alarak konuşabilmek..

farklı duygulardı, ilk kez birine güvenmeyi denemiştim,bana göre bir erkeğe güvenmek aptallık gelirdi..ama denemeye değer biri olduğunu hissettim..zaman zaman beni küçük küçük yanıltsada..

tam ısınmaya başlamışken, mutlu olmaya başlamışken..araya saçma salak insanların girmesi, beni saçma sapan bir şekilde huzursuzlaştırması, kafamı karıştırması, araya giren ticari ilişkiler..

korkmam için ,uzaklaşmam için  o kadar neden vardıki.. derken depresyon..

ne zor günlerdi..

derken depresyondan çıkınca yaşananların güzel kayda değer anılarda kaldığını bilmek..
....evet konuşamamak
...... yazamamak..
kalakalmak..
evet benim için de 'bebek sahil' demek 'sen' diyememek gibi..