bugün tam 19 gün oldu. nasıl duruyorsun sen öyle boğazında kocaman bir hortum varken, iyileşmen bir yana daha da hasta oluyorsun.. ateşin düşmüyor derken zatürre oldun.. hem zaten 10 ila 15 gün arası demişlerdi yoğun bakım için... yeter ama yeter babaanne, kalma oralarda daha, on dokuz gün oldu dile kolay..on dokuz koca gün...
ilk günlerde nasılda umutluyduk, seni uçak ambulansla getirdikleri gün havaalanında karşılamaya çalıştık, saçma olduğunu anlayınca hastaneye koştuk..sonra teker teker girmeye başladık yanına..
ne güzelde açıyordun gözlerini..en çok da abime, ona düşkünlüğünü bildiğim için ben de hep onunla girdim yanına..abim seslenince gözlerini açman sevgiyle basını bi bana bi abime dönmen.. ne kadar mutlu ediyordu bizi.. her girdiğimizde sürekli aynı şeyleri söyler olmuştuk, hadi babaanne gayret göster, hadi babaanne sen felci atlatmış birisin..sen çok inançlısın,inancını kaybetme iyi olacaksın, hepimiz aşağıda seni bekliyoruz. hatta en son girdiğimizde çok utanıyorum ama sana yalan söyledim babaanne.. hadi ayaga kalk ben evlenicem, ahdettim beni senden isteyecekler dediğimde, gözlerini hemen abime dikip doğru mu seçkin evladım der gibi bakman.. gözlerindeki mutluluk...
bu gibi tepkiler bizi o kadar mutlu ediyordu ki..
ne oldu da tepki vermez oldun...
bizi en zor günlerimizi yaşadığımız şu son günlerde böyle büyüksüz bırakman hiç adil değil.. hem de hiç değil.. hatta kocaman değil..
ne olur artık çık şu korkunç yerden ne olur.........

merhaba içimdeki ben,
iyiki varsın..
korkularımı, heyecanlarımı seninle paylaşmak beni rahatlatıyor..
konu babaaannem.. en büyüğümüz,  atamız, memleketimiz, hükümet kadınımız vs..

senin gidişine daha hazır değilim, değiliz hatta..
daha ilk duyduğumuzda babam senin hakkında metanetli konuşmaya çalışsada dün hastenelik oldu üzüntüsünden.. herkes parçalandı.. kimi yollarda kimi köyde kimi hastane bahçesinde kimi de benim gibi uzaktan seni düşünmekte..

ne olur babaanne gitme, sen daha hiç hastanelik olmadınki, kötüleşmedinki, elden ayaktan düşmedinki, hem sen daha 5 ay önce koltukta oturmuş benim çeyizime patik örmüyordun mu, beni evlenmeye zorlamıyor muydun.. hem hem ben senin bayramınıda kutlayamamıştım..


gitme babaane gitme, ben seni her hafta arıyacağım, yanına geleceğim.. sabah  5 de kuşlara kış kışına uyanacağım..beraber bostan sulayacağız, dut toplayacağız..


gitme lütfen, hem sen gidersen büyüğümüz kalmazki..

yemek yapmaya calismak vol 2!!
ilkinde benim icin ilk olan birine ilk kez yemek yapacaktim,
o kadar stresli ve o kadar gergindimdi.. o gunu hatirladikca neden o kadar stres yaptigimi cozemiyorum bir turlu.. yemekle aram hic yoktur, kim demis ben fettucini chicken yaparim diye!!
o kadar cok tavugun pismesine odaklanmisimki, kimse bana makarnalari kaynar suyun icine sal demedigi icin, ilk an'dan cuvallamistim.. cok traji komik bir olaydi, o zaman cok sinirlenmekle birlikte, sinirimi disariya vermemeye calismistim... simdi hatirladikca her seferinde  yuzumde kocaman bir tebessum yer aliyor.. neyse nerden nereye geldim gece dosya tararken...
efendime soyleyeyim, ikinci yemek yapisim komik ve stressiz gecti, tadida baya iyiydi..
ne demisler ilkler unutulmazmis, konu yemek dahi olsa;)
ben de; ilk makarnami ve tabi ilk sahsiyeti
ve ilk menemenimi unutmayacagim sanirim,
ikinci menemen olayinda gorusmek uzere🙈

depresyon!!!

sen ne lanet bir şeymişsin öyle.

ne hissetmeme izin verdin duygularımı ne de insan gibi yasamama..

neredeyse bir robota dönüşecektim.

neyseki çok uzun sürsede senden kurtulduğumu hissedebiliyorum.

tabiki günün en önemli olayi; yıllardır beklenen ameliyatın sonunda gerçekleşmesiydi..Bu tarih ailemiz için çok önemli,  cok sukur...
Teşekkürler yukaridaki;)

Beni buraya iten yaşadığım yoğunluktan gelen uykusuzluk mu, yoksa içimde yaşadığım hayal kırıklıkları mi.. hoş ne farkederki..  
 Burayı hatırlamak garip bir şekilde oldu, uzaklardaki sesle konuşurken gelişigüzel bir şekilde seni anmak..ve saatlerce seni okumak..ne çok duygusal duygulara  girdim..ama iyiki de yazmışım,keşke hiç bırakmasaymisim seni..
Şimdi dilimdeki sarki;
imera dan 'emri olur'
emri olur başım gözüm ustune..

Coook uzun bir zaman sonra, yine uykusuz bir sabaha Günaydın.. Bu sefer hava sanki bana inat edermişçesine aydınlanmadi bir türlü. . beni buraya iten, cok zaman sonra bir dizi izlerken Ağlamış olmam. Tabiki çok normal birsey duygusallasmak, ama beni bilen bilir. Uzun zaman sonra agayrimenkul,,  bunu da bir dizi karşısında gosterebilmek..beni baya etkilemis olmaliki bu derece hafiflemis  hissettim kendimi... Ayrıca yaşamış olduğum bir başka ironi ise, 'Bahar geldiğinde mi böyle olurum, yoksa böyle olduğu da mı gelir bahar' şarkısınin tekrar böyle bir gecede tesadufi bir sekilde karşıma çıkmasıydi..
Not: hava yeni aydınlanmaya başladi..😨