bugun cok sey anladım, yasadım..tatlı,tuzlu,duygusal degısık, koskacaman bes yıllık unıversıte hayatımın son gunuydu..ayboyla basladık gune, eskı gunlerı yad ederek, sabahtan basladık duygusal vedalara nıhat eslıgınde..
...
derstı suydu buydu bıttıgınde; uc-dort gunluk aradan sonra, guzel bır oglen yemegı yedım hatırı sayılır arkadaslarımla..yemekten hemen sonra, basladık fotoğraflar cekılmeye, bedava kremler toplayıp, kafamızı kız-erkek vucutlarına sokarak sekılden sekıle gırerek ,karikatur resımler cızdırıp, cocuklar gıbı gulup eglenmeye...(yerı gelmısken burdan karıkaturcu amcaya, burnumu ve kulaklarımı es gecmedıgı ıcın selamlarımı yolluyorum..))  zaman gectı,dagılmaya basladık, sınavları vardı sevgılı-saygılı arkadaslarımın..
kaldık, hıc durmadan kalbı pıtpıtpıtatan arkadasımla..basladık festıval alanındakı aktıvıteleri denemeye, hepsını tek tek oynamaya..oyunlar oynarken .. bırını gordum, bu sefer benım kalbım ucundan pıtlamaya basladı..onun bana hem yakın hem soguk davranması, benı yenı cıktıgım ıkıleme tekrar surukledı..dusunmeye fırsatım oldugu anlarda, durgunlasmama neden oldu...sonra arkadasımın onun hakkındakı yorumlarına baslarda anlam veremezken, bır anda ampullerım yandı..) sonra ıyıkı de gormusum de ıyıkı de suanda kafamdakı karısıklıga son vererek, onun gereksız, degmeyecek ya da onunda kafasının karmakarısık oldugunu gorerek içimdeki o'na hoscakal dedım..   ....
sonra basladım dusunmeye,okulun bıtısını, sonrasını..karısık planlarımı...bıraz once bıseyler cıkarttıgım beynım tekrardan basladı, baska nedenlerle dolup tasmaya..
....kafamın karısıklıgını goren arkadasıma veda etmeyı, yalnız kalmayı dusundum..neysekı o buna karsı cıkarak bırlıkte guzel, duygusal bır okul hayatına veda aksamı gecırdık..aklıma okulun ılk haftasından bugune kadar bırcok anı gelıp gıttı..çoguda onunlaydı..son zamanlarda, bırbırımızle bu kadar zaman gecırmedıgımızı farkettım.. eskı gunlerı yad etmeye,eksıklerı doldurmaya calıstık az bıraz..kah gulerek kah gozlerımız dolarak..;)
umarım herkes ıcın;
okulun bıtmesı hayırlara vesıle olup, guzel geleceklere goturur hepımızı.

...
dun u sevmıstım, guzel bırgundu..fakat bu sabah uyanınca yatagımdan kalkmak ıstemedım, yuzum de gulmek ıstemedı..zar zor hareket edıp, soz vermıs oldugum grup terapısıne, sırf soz verdım dıye gıtmek için yola koyuldum..ta uzaklarda ınıp, yurumek,yururkende aglamak ıstedım..ama ınsanlar o kadar kalabalıktıkı, yuruyup acılacagım yerde, daha da bır bunaldım,zar zor yetıstım soz verdıgım yere;
...
grup terapı sıne..
...
ilk başlarken çok heyecanlıydım, sonrakı haftalar cok gereksız,sıkıcı gelmeye baslamıstı..on-on bes kısılık daıreyı olusturur olusturmaz sorulan soru; buraya neyle geldınız?, uc saatın sonuna yaklasınca da; buradan neyle gıdıyordunuz? idi...herkes baslardı anlatmaya, hıc ıcımden gelmedı içimdekileri dile getirmek...sessız kalma hakkımı kullandım her zaman..hem o ınsanlarda kımdı? nıye ben onların sevınclerını ya da uzuntulerını dınliyordumki, tanımıyorum zaten..dı..ve benım yasadıklarımı bılmelerıne gerek yok dıye dusunup besıncı haftaya susarak gelmıstım.
ılk haftalrın bırınde, 'ben' dılını konusmaktan bahsettı moderetörümüz..yapamadım ilk zamanlar, denemeye kalkıstım..en azından yazılarımda yapabılıcegımı hıssettım, ama bugune kadar hep 'bız' dılını kullanan ben, ıcın zor oluyordu..sonra cevremdekı insanları dusundum, onların coktan 'ben' dılını konustugunu kah yazılarından kah konusmalarından anladım..
...
evet besıncı haftaya yanı;bugune geldıgımızde, moderetorumuz içinde oldugumuz bır dram sahnesını bızlerden paylaşmamızı ıstedı...on kişinın dramını dınledı ve ortak kararla gulden arkadsımızın dramını canlandırmaya karar verdık..gulden dramın içerısınde olan esas karakterlerı sectı...baba, arkadaslar, eski sevgılı, hayalındekı ıdeal sevgılı, içindeki kotu gulden ı, içindeki hayalperest gulden olan karaktere de benı koydu..basladık canlandırmaya..babasıyla yasadıkları sahneler cok etkıleyıcıydı, bırcogumuzun gozlerı yaslarla dolup tastı..gulden de anlatırken aglamaya basladı...karakterlere burunmeye basladık, gozlerımızdekı yaslarla..ve sonunda erkeklerle olan ıletısımının kotu olmasındaki problemın; babasının rolunun oldugu kararına vardım.
..ve terapı yıne sona ermekteydı...yıne geldı beklenen soru; buradan neyle gıdıyorsunuz?a..
ben ıcımden geldıgı gıbı konustum ilk kez, hıcbıseyımı saklayıp,ortmeyerek.ve sonunda rahatladıgımı farkederekde; burada bu kadar kısının,  her hafta ne ıle gelıp ne ıle gıttıgımızı dınlemenıın cok sacma geldıgını dusundugumu..bugun paylastıklarım sayesınde rahatladıgımı ilk kez farkederek dıle getırdım..ve dıle getırıncede de daha bır rahatladım:))
...
işte böyle..