...
dun u sevmıstım, guzel bırgundu..fakat bu sabah uyanınca yatagımdan kalkmak ıstemedım, yuzum de gulmek ıstemedı..zar zor hareket edıp, soz vermıs oldugum grup terapısıne, sırf soz verdım dıye gıtmek için yola koyuldum..ta uzaklarda ınıp, yurumek,yururkende aglamak ıstedım..ama ınsanlar o kadar kalabalıktıkı, yuruyup acılacagım yerde, daha da bır bunaldım,zar zor yetıstım soz verdıgım yere;
...
grup terapı sıne..
...
ilk başlarken çok heyecanlıydım, sonrakı haftalar cok gereksız,sıkıcı gelmeye baslamıstı..on-on bes kısılık daıreyı olusturur olusturmaz sorulan soru; buraya neyle geldınız?, uc saatın sonuna yaklasınca da; buradan neyle gıdıyordunuz? idi...herkes baslardı anlatmaya, hıc ıcımden gelmedı içimdekileri dile getirmek...sessız kalma hakkımı kullandım her zaman..hem o ınsanlarda kımdı? nıye ben onların sevınclerını ya da uzuntulerını dınliyordumki, tanımıyorum zaten..dı..ve benım yasadıklarımı bılmelerıne gerek yok dıye dusunup besıncı haftaya susarak gelmıstım.
ılk haftalrın bırınde, 'ben' dılını konusmaktan bahsettı moderetörümüz..yapamadım ilk zamanlar, denemeye kalkıstım..en azından yazılarımda yapabılıcegımı hıssettım, ama bugune kadar hep 'bız' dılını kullanan ben, ıcın zor oluyordu..sonra cevremdekı insanları dusundum, onların coktan 'ben' dılını konustugunu kah yazılarından kah konusmalarından anladım..
...
evet besıncı haftaya yanı;bugune geldıgımızde, moderetorumuz içinde oldugumuz bır dram sahnesını bızlerden paylaşmamızı ıstedı...on kişinın dramını dınledı ve ortak kararla gulden arkadsımızın dramını canlandırmaya karar verdık..gulden dramın içerısınde olan esas karakterlerı sectı...baba, arkadaslar, eski sevgılı, hayalındekı ıdeal sevgılı, içindeki kotu gulden ı, içindeki hayalperest gulden olan karaktere de benı koydu..basladık canlandırmaya..babasıyla yasadıkları sahneler cok etkıleyıcıydı, bırcogumuzun gozlerı yaslarla dolup tastı..gulden de anlatırken aglamaya basladı...karakterlere burunmeye basladık, gozlerımızdekı yaslarla..ve sonunda erkeklerle olan ıletısımının kotu olmasındaki problemın; babasının rolunun oldugu kararına vardım.
..ve terapı yıne sona ermekteydı...yıne geldı beklenen soru; buradan neyle gıdıyorsunuz?a..
ben ıcımden geldıgı gıbı konustum ilk kez, hıcbıseyımı saklayıp,ortmeyerek.ve sonunda rahatladıgımı farkederekde; burada bu kadar kısının,  her hafta ne ıle gelıp ne ıle gıttıgımızı dınlemenıın cok sacma geldıgını dusundugumu..bugun paylastıklarım sayesınde rahatladıgımı ilk kez farkederek dıle getırdım..ve dıle getırıncede de daha bır rahatladım:))
...
işte böyle..