ölüm..
en ağırı, en acısıymış..
hasta yatağında üç ay bekledikten sonra hem de
canım babaannem, atamız, hükümet kadınımız, köyümüz, vatanımız, tek büyüğümüz..

geride kalan sağlarla ayakta duruyorsun,
ha bir de arkadaşlarınla, gerçek dostlarınla..
seni hergün soran Allahın ispanyoluyla..
hayat işte..
bir gün varız bir gün yokuz..