ölüm..
en ağırı, en acısıymış..
hasta yatağında üç ay bekledikten sonra hem de
canım babaannem, atamız, hükümet kadınımız, köyümüz, vatanımız, tek büyüğümüz..
geride kalan sağlarla ayakta duruyorsun,
ha bir de arkadaşlarınla, gerçek dostlarınla..
seni hergün soran Allahın ispanyoluyla..
hayat işte..
bir gün varız bir gün yokuz..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
şu zor günlerden geçerken, kaan a destek olmaya çalışırken onun umursamaz davranışları beni çok etkiledi... içinde neler yaşıyordu acaba? ca...
-
çok mu çabuk normalleşiyorum(uz).. gitmek istemek, gidememek, gitsen işe yaramayacağını düşünmek.. üstüne ordakilere yük olmak.. burda elin...
-
neden... neden en yakınımızdakı ınsanlar vurdumduymaz oluyorlarki neden.. ya da en yakınındakılere mı oyle davranıyorlar anlayamıyorum, anla...
-
eylül.......... sana çok şey yükledim.. babamın doktoru... yıllar sonra dört duvarlı bir varlığa sahip olmak.. ve buna sevinememek............
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder